Hayatı burasından



Bir çocuk şunu merak edermiş: Kimin aklındayım? Yetişkinler de farklı değil, sevmek, sevilmek, konuşmak, birinin aklında olmak istiyorlar. İnanç belki bu yüzden de kimimizin hayatındaki en önemli bağ oluyor. Marquez'in bir kitabında vardı, "senin tanrıya inanman değil onun sana inanması." Bu, hayatla bir bağ, "bana inanan biri var, birinin aklındayım."

İhtiyar ruhlar sohbet ediyorlar. Biz hayatı burasından olsun tutmalıymışız, olmayışıyla, toprağının gevşekliği, dostluğunun faniliğiyle. Güneş batacakmış, tek bir hayat ibaresi taşımayan, tek bir ses olsun işitilmeyen antik kentlere bakmalıymışız.  Buralar artık daha da değersizleşecekmiş. Bu acılardan hepimiz geçiyormuşuz. Başkaları için de yaşamalıymışız. Neyin önemli olduğunu böyle böyle öğrenecekmişiz.
Arafta, terminallerde, kimlere rastlayıp elinden tuttuysak bu ara, ne okuduysak, ne pişirip dağıttıysak, elimizden bunlar tutacakmış. 

 Eskisi gibi olmayacakmışız. Yenisi gibi olmamız da zaman alacakmış. 

Eski Kitap, Yeni Kitap

Blogdaki yazılardan 2014 yılına kadar olanların toplandığı bir kitabım vardı biliyorsunuz. Bu kitabın yayıneviyle sözleşmesi çoktan bitti. B...