"Yarın rüzgar her şeyi yeniden değiştirir" demiş adam.
"İşimiz hep rüzgar" demiş adam.
Sonra çiçekleri anlatmış. Çiçekler, uçuşan polenleri yakalamak
için bir anafor oluşturup onları kendilerine çeker. Binlerce toz zerresi havaya
saçılır. Kimisi yakalanır. Yeni bir hayat kurulur.
"Aslına bakarsan her şey yitip gitmekten sakınır."
demiş. "Uçup gitmek kadar tutulmak da ister." "En kırgın zamanda
kıvamını buluyor olabilir insan. Hayata o kıvamdayken yakalanabilir"
"Sadece hayatta kalmak yeter mi?" demiş kadın.
"Aslında yeten sadece hayatta kalmaktır" demiş adam.
Çünkü şeyler, hayatta kalanların başına gelir ve ancak hayatta kalanlar
bir şeyler yaparlar."
"Yapamıyoruz işte," demiş kadın."Acı ne olacak?
Hesabı nasıl sorulacak?"
"İkibin sayfalık kitabın her sayfasına toplu iğneyle bin
delik açmak gibi" demiş adam, "böyle ince ince."
"Gülümseyemiyorum bile" demiş kadın.
"Geçen gün gördüm seni gülümserken" demiş adam.
"İstisnalar kaideyi bozmaz ama" demiş kadın.
"Ama kaideleri bozanlar da hep istisnalardır" demiş adam.
"Aforizma gibi konuşma" demiş kadın."Kaybolmak
yoktu diyorum hesabımda."
"Yanlış anlamışsın" demiş adam. "En çok, kaybolmak
vardı."
"İçim boşaldı." demiş kadın. "O kadar fark etmiyor
ki, artık sevdiğim bir hava yok. Güneş, yağmur hepsi bir."
"Güzel" demiş adam. " "Hepsi bir", âşıkların
düsturudur."
"Ben âşık değilim" demiş kadın. "Ben o yolda
değilim"
"Hiç birimiz değiliz" demiş adam. "Yine de o yol
bizde"
"Öyle değil" demiş kadın. "bittim ben"
"Güzel," demiş adam. "İnsan en iyi oradan
başlar"